Matko Pocieszenia, Nieba, ziemi Pani! Tobie my grzesznicy serca niesiem w dani.

I w opiekę się oddajem Starych ojców obyczajem;

Hołd Ci niesiem uwielbienia, Święta Matko Pocieszenia,

Nie opuszczaj nas!

Matko Pocieszenia, szczerą daj nam skruchę, Uproś nam u Syna łaskę i otuchę!

Ucz nas szukać Bożej woli W każdej sprawie, w każdej doli

I na straży stój sumienia! Święta Matko Pocieszenia,

Nie opuszczaj nas!

Matko Pocieszenia, życia strzeż i zdrowia. Od powietrza, wojny, ognia i przednowia!

O, przeżegnaj, jak kraj długi, Nasze prace, nasze pługi,

Strzeż naszego domu mienia! Święta Matko Pocieszenia,

Nie opuszczaj nas!

Matko Pocieszenia, wejdź w rodziny nasze, Święty pokój Boży w każde wnieś poddasze!

Wiarę ojców, miłość matek I niewinność ratuj dziatek

Wśród niewiary i zgorszenia! Święta Matko Pocieszenia,

Nie opuszczaj nas!

W naszym kościele św. Marcina przy ulicy Piwnej znajduje się nie wszystkim znany, a słynący łaskami obraz Matki Bożej Pocieszenia. Jest to obraz Matki Bożej Bolesnej. Znajduje się on w kaplicy zamykającej ciąg prawej nawy. Ten późnogotycki obraz aż do Powstania Warszawskiego znajdował się w ołtarzu głównym kościoła.

Przypuszcza się, że obraz powstał wraz z odbudową kościoła po pożarze w 1478 r. Istnieje wprawdzie legenda, lecz jest ona w świetle historii sztuki nieprawdopodobna, że obraz ten był darem fundatora kościoła, ks. Ziemowita III Mazowieckiego. Nie mógł on jednak powstać w II połowie XIV w.
W 1489 r. biskup poznański Uriel Górka udzielił odpustu ołtarzowi Matki Bożej Pocieszenia. Tak napisała o tym obrazie Teresa Mroczko w publikacji o sztuce Warszawy, wydanej w 1986 r.: „Kompozycja obrazu uzależniona była od pierwowzoru graficznego Mistrza ES, użytego również jako wzór m.in. do obrazu Matki Boskiej Bolesnej w klasztorze franciszkanów w Krakowie oraz obrazu benedyktynek w Staniątkach. Postacie fundatorów klęczących u stóp Maryi wyobrażają może rodzinę mieszczanina warszawskiego Kaspra Rzepechy, kolatora ołtarza, na którego prośbę obdarzono ołtarz odpustem”.
Był to obraz późnogotycki, namalowany temperą na desce. Miecz o esowatym kształcie jelca, wbity w serce Maryi, pozwala datować obraz na koniec XV w. Postać Matki Bożej, ujęta w kontrapoście, ma twarz pełną przejmującego bólu, z oczu spływają łzy. Maryję otaczają postacie czterech aniołów trzymających tzw. Arma Christi, czyli insygnia Męki Pańskiej. Złote tło obrazu zdobiły motywy roślinne, tłoczone w zaprawie.
Gdy po wojnie otrzymałyśmy ten zrujnowany niemal doszczętnie kościół, zaraz pomyślałyśmy o rekonstrukcji zniszczonego obrazu. Dokonała jej w r. 1950 malarka Zaborowska z Zakopanego na podstawie omawianej litografii. Obraz przechowywany był w Laskach, gdyż wówczas zostałyśmy z kościoła czasowo usunięte przez władze komunistyczne.
Po odzyskaniu kościoła urządzono jego wnętrze według całościowego projektu s. Almy Skrzydlewskiej, absolwentki WSSP w Poznaniu. Ten wystrój kościoła okazał się prekursorskim dziełem we współczesnej polskiej sztuce sakralnej.
Jako pierwsza ukończona została kaplica Matki Bożej Pocieszenia z tym cudownym obrazem, który został poświęcony przez Prymasa Wyszyńskiego 10 lutego 1957 r. Obok obrazu w kaplicy znajdują się cztery polichromowane odlewy z dawnego ołtarza augustiańskiego, gdyż dawniej kościół był kościołem klasztornym augustianów.
Kontynuując tradycję kultu Matki Bożej w tym wizerunku, w pierwszą sobotę po liturgicznym wspomnieniu św. Augustyna (28 sierpnia) obchodzimy Święto Matki Bożej Pocieszenia. Wtedy to rozpoczyna się nowenna, na której zakończenie, od 1981 r. przed obrazem śpiewany jest akatyst – starożytny hymn ku czci Bogurodzicy Dziewicy. Na zakończenie tej uroczystości, gdy obraz oświetlają tylko świece, śpiewana jest Bogurodzica.

Litania do Matki Bożej Pocieszenia kliknij TUTAJ

***

W tym roku nowennę do MB Pocieszenia rozpoczynamy w sobotę 2. września Mszą św. o godz. 17:30. Zakończenie 10. września Mszą św. o godz. 17:30. Na zakończenie nowenny, po Mszy św. odśpiewany zostanie Akatyst ku czci Bogurodzicy.

Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy.