Abp Wojciech Polak jest tegorocznym laureatem nagrody „Pontifici – Budowniczemu Mostów” przyznawanej za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich.
W kościele św. Marcina po Mszy św. sprawowanej o 17:30, już po raz dwunasty wręczono prestiżową nagrodę Pontifici 2017.
Nagroda „Pontifici” − ustanowiona przez warszawski Klub Inteligencji Katolickiej w 2006 roku z okazji 50-lecia Klubu. Przyznawana raz w roku 24 października (rocznica powstania Klubu). Przyznawana jest „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich.”
Nagroda ma postać statuetki, która przedstawia dwie twarze, odrębne, ale stanowiące całość, jak poszczególne kartki stanowią jedną książkę. Na odwrocie jest cytat z Genesis, w czterech językach (hebrajskim, grece, łacinie i polskim):
Nie wiem. Czy ja jestem opiekunem mojego brata?
Autorką projektu statuetki jest prof. Magdalena Szmidt-Góra.
Mszy św. przewodniczył i homilie wygłosił ks. Kardynał Kazimierz Nycz. Eucharystię wspólnie z metropolitą warszawskim oraz Prymasem Polski celebrowali: biskup pomocniczy warszawski Michał Janocha, biskup senior diecezji włocławskiej Bronisław Dembowski, ks. Andrzej Gałka, rektor kościoła św. Marcina i duszpasterz Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie oraz obecni na uroczystości kapłani.
Podczas wspólnej modlitwy obecni byli także przedstawiciele kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej oraz licznie zgromadzeni członkowie Klubu Inteligencji Katolickiej.
Prymas Polski otrzymał nagrodę „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich”. Jak podkreśliła w laudacji Marta Titaniec, kierownik działu projektów zagranicznych Caritas Polska, sekretarz Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego X i XI Zjazdu Gnieźnieńskiego, słowa i gesty abp. Wojciecha Polaka otwierają drzwi Kościoła w taki sposób, że mogą przez nie wejść, a nie muszą się przeciskać ci, którzy tego potrzebują.
„Upomina się on wyraźnie i odważnie o najważniejsze dzisiaj sprawy, często jako pierwszy, czasem jako jedyny hierarcha – mówiła Marta Titaniec. – Chce dla nas Kościoła, który służy nie samemu sobie, lecz jest wspólnotą otwartą dla wszystkich, zwłaszcza słabych, biednych, ubogich, poranionych i doświadczonych przez życie, co zaznaczył podczas niedawnej wizyty w Nowym Jorku. Chce Kościoła misyjnego, bardziej wychodzącego do ludzi, niż oczekującego, aż sami przyjdą. Mówi: oczekiwałbym, aby nasz Kościół był bardziej otwartym na wszystkich zagubionych i poszukujących. Winniśmy wyjść do tych, którzy już nie przychodzą”.
Dziękując abp Wojciech Polak powtórzył to, co powtarza wielokrotnie z odwagą i przekonaniem: „Przy dobrych stajemy się lepszymi, przy tych, którym mamy co przebaczać, stajemy się odważniejsi, przy tych, którym powinniśmy pomóc, stajemy się bardziej otwarci, a przy tych, z którymi dzielimy drogę, stajemy się jeszcze bardziej w nadziei. Dzisiaj dziękuję, że mogę dzielić z wami kawałek swojej drogi” – przyznał Prymas Polski.
Po zakończeniu uroczystości wręczenia Nagrody wszyscy udali się do klasztoru na krótką agapę.
***
Drogiemu Laureatowi składamy serdeczne gratulacje i dziękujemy za każdy „zbudowany most!”.
Galeria z dzisiejszej Uroczystości.