„Uradowałam się wezwaniem: pójdziemy do domu Pana.
I oto stoję u bram Twoich, Jeruzalem nowe, Kościele święty”.
(Ps 122)

Wczoraj, 12 marca 2017 ok. godz. 17.00,
odeszła do Pana
śp. Siostra Alma od Ducha Świętego – Anna Skrzydlewska,

franciszkanka służebnica krzyża, artystka: architekt wnętrz i plastyk: autorka wystroju wnętrza kościoła św. Marcina i stacji Drogi krzyżowej; mistrzyni nowicjatu i junioratu, przełożona domu zakonnego; radna generalna; przełożona generalna przez dwie kadencje (1977-1983, 1983-1989); członkini Konsulty, włączona w prace przy Komisjach Episkopatu.

Z 87 lat jej życia – 62 lata było poświęcone Bogu w Zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża.

Msza św. z egzekwiami przy ciele Zmarłej odbędzie się
w Kaplicy Matki Boskiej Anielskiej w Laskach,
w środę, 15 marca o godz. 14.00.Uroczystości pogrzebowe z mszą świętą będą miały miejsce również w Laskach,
w sobotę – 18 marca o godz. 14.30.

Siostra Alma, urodzona 28 lipca 1930 roku w Poznaniu, do dziewiątego roku życia wraz z rodziną pozostawała na wsi w poznańskim. Gdy wybuchła wojna, ojciec – kapitan artylerii, został powołany do wojska. Mama z dziećmi, po trzymiesięcznej tułaczce, ostatecznie osiadła w Warszawie, gdzie Anna uczyła się i była w internacie w tajnej szkole u sióstr niepokalanek. Po wojnie uczyła się jeszcze cztery lata w Szymanowie do uzyskania matury (1945-49). Następnie pięć lat studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu – wydział architektury wnętrz.Po dyplomie zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża i została przyjęta do postulatu 6 stycznia 1955 r. Pierwsze śluby złożyła w sierpniu 1956 roku. Profesję wieczystą 15 sierpnia 1962 roku.

W grudniu 1956 roku wraz z grupą sióstr została przeniesiona do Warszawy, do poaugustiańskiego klasztoru przy ul. Piwnej, który Prymas Stefan Wyszyński przeznaczył na dom generalny i formacyjny Zgromadzenia, a z czasem także na siedzibę Duszpasterstwa Niewidomych. Siostra rozpoczęła pionierską pracę związaną z odbudową przylegającego do klasztoru a zrujnowanego w czasie powstania warszawskiego kościoła św. Marcina. Jego nowoczesny wystrój jest autorskim projektem siostry. Jak określiła po latach, był to jej „pierwszy staż architektoniczny”. Swoim projektem wystroju kościoła św. Marcina, z pierwszym w Warszawie stałym ołtarzem, przy którym kapłan mógł sprawować Eucharystię zwrócony twarzą do ludu, s. Alma włączyła się w nurt odnowy soborowej. Odbudowa kościoła trwała do 1962. Jego konsekracja odbyła się 6.09.1967 roku.

Praca na polu artystycznym łączyła się i przeplatała w całym życiu s. Almy. W 1964 roku została mianowana mistrzynią nowicjatu, a rok później radną generalną. Na przestrzeni lat 1965-1988 przyczy­niła się do projektów lub adaptacji w duchu posoborowym wszystkich kaplic w zgromadzeniu. W 1972 r. przeszła do Lasek, gdzie została przełożoną domu macierzystego – św. Franciszka. Zbiegło się to w czasie z jego przebudową, trwającą do 1983. Siostra Alma odpowiadała za całościowy projekt i jego wykonanie.

Jak wspominała „budowanie” jej nie opuszczało: była czynnie włączona w nadbudowę trzeciego piętra klasztoru na Piwnej (adaptacja strychu po pożarze w 1978 r.), w budowę „Domu Nadziei” dla niewidomych kobiet w Żułowie na Lubelszczyźnie oraz Domu św. Rafała w Laskach.

Funkcję przełożonej generalnej s. Alma pełniła przez dwie sześcioletnie kadencje (1977-1983, 1983-1989). W latach 1978-1987 siostra była członkinią Konsulty Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych i trzykrotnie reprezentowała Konsultę w sesjach Międzynarodowej Unii Przełożonych Wyższych w Rzymie jako delegatka z terenu Polski i krajów wschodnich. Przez wiele lat była zaangażowana w prace różnych komisji Episkopatu: Komisji Sztuki Sakralnej (1965-1975 i w 1989), Komisji Charytatywnej (1984), Komisji ds. Kultury (1994).

Od 1989 roku przez dwa lata była mistrzynią junioratu, ale w związku z chorobą kończył się czas jej bezpośredniej służby Zgromadzeniu, a rozpoczął cykl operacji. W przerwach między pobytami w szpitalach pracowała w szkole podstawowej w Laskach niecałe dwa lata, a następnie dwa lata w Rabce–Zdroju przy przebudowie odzyskanego budynku Szkoły św. Tereski, adaptowanego na szkołę z internatem dla niewidomych. Wtedy powstał także projekt tamtejszej kaplicy, którego realizacji siostra towarzyszyła już z laskowskiej infirmerii.

Na przestrzeni wielu lat czynnego życia zakonnego s. Alma odpowiadała ponadto za projekty Grobu Pańskiego oraz żłóbka w kościele św. Marcina (33 lata), a także za dekoracje w kaplicy w Laskach na Triduum Sacrum i Boże Narodzenie oraz inne dekoracje okolicznościowe.

11 marca 2011 została odznaczona przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w budowaniu Polski niepodległej, szczególnie za udział i pomoc Klasztoru w Warszawie w działalności Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom (odznaczenie wręczył w laskowskiej infirmerii w imieniu Prezydenta Premier Tadeusz Mazowiecki).

Ostatnie lata życia s. Almy to okres naznaczony tajemnicą słabości, cierpienia i ogołocenia w chorobie, w którym – jak napisała przed ponad dziesięcioma laty – mogła uzupełnić „to, czego w dość aktywnym życiu zabrakło”. Odeszła do Pana w niedzielę, 12 marca 2017, otoczona modlitwą sióstr i przyjaciół.

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. więcej

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close