Duchu Święty…
Miłości Ojca i Syna – Wielbimy Ciebie
Miłości Boga do ludzi – Wielbimy Ciebie
Miłości ludzi do Boga – Wielbimy Ciebie
Duchu Święty…
Natchnienie łaski Bożej – Wzywamy Cię
Natchnienie sumienia świata – Wzywamy Cię
Natchnienie modlitwy – Wzywamy Cię
Natchnienie dobrych uczynków – Wzywamy Cię
Dawco darów świętych – Wzywamy Cię
Oczyszczenie dusz – Wzywamy Cię
Oczyszczenie umysłów – Wzywamy Cię
Oczyszczenie uczuć – Wzywamy Cię
Oczyszczenie dobrych intencji – Wzywamy Cię
Przyczyno dobrych przemian – Wzywamy Cię
Przyczyno skruchy serdecznej – Wzywamy Cię
Źródło łez pokutnych – Wzywamy Cię
Źródło łez miłości – Wzywamy Cię
Źródło radości – Wzywamy Cię
Źródło dynamizmu chrześcijańskiego – Wzywamy Cię
Źródło powołań do służby Bożej – Wzywamy Cię
Duchu Święty…
Treści pięknego czynu – Napełnij nas
Treści pięknego słowa – Napełnij nas
Treści pięknego milczenia – Napełnij nas
Treści życia wewnętrznego – Napełnij nas
Treści ożywiająca – Napełnij nas
Treści lecząca – Napełnij nas
Mocy Męczenników – Napełnij nas
Płomieniu całopalenia – Napełnij nas
Huraganie miłości – Napełnij nas
Szkoło delikatnych uczuć – Napełnij nas
Duchu Święty…
który ożywiasz kościół – Uświęć nas
który dźwigasz świat do Boga – Uświęć nas
który rodzisz w nas świętość – Uświęć nas
który jesteś świętością samą – Uświęć nas
który budujesz Królestwo Boże – Uświęć nas
który stwarzasz nowy raj – Uświęć nas
który jesteś nad wiekami – Uświęć nas
który dopełniasz wieki – Uświęć nas
który jesteś szczęściem samym – Uświęć nas
który dajesz szczęście – Uświęć nas
Duchu Święty…
Tajemnico Miłości – Włącz nas w życie Trójcy Świętej.
/s. Pawła FSK, 1964 r./
Podczas uroczystej celebracji Pięćdziesiątnicy jesteśmy zaproszeni do wyznania naszej wiary w obecności i pod działaniem Ducha Świętego i do upraszania jego wylania na nas, na Kościół i cały świat. Czynimy zatem własnym, ze szczególną intensywnością, wezwanie samego Kościoła: Przyjdź, Duchu Święty! Jest to wezwanie tak proste i bezpośrednie, a równocześnie niezwykle głębokie, wypływające przede wszystkim z serca Chrystusa. Duch jest w istocie darem, o który Jezus prosił i nieustannie prosi Ojca dla swoich przyjaciół; pierwszym i podstawowym darem, który wysłużył nam swoim Zmartwychwstaniem i Wstąpieniem do Nieba.
Stale potrzebujemy słyszeć to, co Pan Jezus często powtarzał swoim przyjaciołom: „Nie lękajcie się!”. Jak Szymon Piotr i inni, musimy pozwolić, by Jego obecność i łaska przemieniły nasze serce, stale będące przedmiotem ludzkich słabości. Musimy nauczyć się uznawać, że tracić coś, nawet siebie samych dla Boga prawdziwego, Boga miłości i życia, to w gruncie rzeczy zarabiać, odnajdywać się jeszcze pełniej. Kto zawierza Jezusowi, doświadcza już w tym życiu pokoju i radości serca, których świat dać nie może, i których nie może odebrać, jeśli raz zostały przez Boga dane. Warto więc pozwolić dotknąć się płomieniowi Ducha Świętego! Cierpienie, które nas nęka konieczne jest do naszej przemiany. Taka jest rzeczywistość krzyża: nie przypadkiem w języku Jezusa „ogień” jest przede wszystkim wyrazem tajemnicy krzyża, bez którego nie ma chrześcijaństwa.
Zatem, oświeceni i umocnieni tymi słowami, zanieśmy nasze wezwanie: Przybądź, Duchu Święty! Zapal w nas ogień swojej miłości! Wiemy, że jest to śmiała modlitwa, przez którą prosimy o to, by być dotkniętymi przez Boży płomień; ale wiemy przede wszystkim, że ten ogień i tylko on, ma moc nas zbawić. Nie chcemy dla ocalenia naszego życia tracić życia wiecznego, które Bóg chce nam dać. Potrzebujemy ognia Ducha Świętego, ponieważ tylko miłość wyzwala. Amen.
/Benedykt XVI/