Duchu Święty…

Miłości Ojca i Syna – Wielbimy Ciebie

Miłości Boga do ludzi – Wielbimy Ciebie

Miłości ludzi do Boga – Wielbimy Ciebie

Duchu  Święty…

Natchnienie łaski Bożej – Wzywamy Cię

Natchnienie sumienia świata – Wzywamy Cię

Natchnienie modlitwy – Wzywamy Cię

Natchnienie dobrych uczynków – Wzywamy Cię

Dawco darów świętych – Wzywamy Cię

Oczyszczenie dusz – Wzywamy Cię

Oczyszczenie umysłów – Wzywamy Cię

Oczyszczenie uczuć – Wzywamy Cię

Oczyszczenie dobrych intencji – Wzywamy Cię

Przyczyno dobrych przemian – Wzywamy Cię

Przyczyno skruchy serdecznej – Wzywamy Cię

Źródło łez pokutnych – Wzywamy Cię

Źródło łez miłości – Wzywamy Cię

Źródło radości – Wzywamy Cię

Źródło dynamizmu chrześcijańskiego – Wzywamy Cię

Źródło powołań do służby Bożej – Wzywamy Cię

Duchu Święty…

Treści pięknego czynu – Napełnij nas

Treści pięknego słowa – Napełnij nas

Treści pięknego milczenia – Napełnij nas

Treści życia wewnętrznego – Napełnij nas

Treści ożywiająca – Napełnij nas

Treści lecząca – Napełnij nas

Mocy Męczenników – Napełnij nas

Płomieniu całopalenia – Napełnij nas

Huraganie miłości – Napełnij nas

Szkoło delikatnych uczuć – Napełnij nas

Duchu Święty…

który ożywiasz kościół – Uświęć nas

który dźwigasz świat do Boga – Uświęć nas

który rodzisz w nas świętość – Uświęć nas

który jesteś świętością samą – Uświęć nas

który budujesz Królestwo Boże – Uświęć nas

który stwarzasz nowy raj – Uświęć nas

który jesteś nad wiekami – Uświęć nas

który dopełniasz wieki – Uświęć nas

który jesteś szczęściem samym – Uświęć nas

który dajesz szczęście – Uświęć nas

Duchu Święty…

Tajemnico Miłości – Włącz nas w życie Trójcy Świętej.

/s. Pawła FSK, 1964 r./

 

Jezus zapowiada dar Ducha Świętego, składając tę wspaniałą obietnicę: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy”. W ten sposób, Jezus uwalnia uczniów od wszelkiej trwogi i obaw, i może im powiedzieć: „Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka”. Jeśli bowiem trwamy w Jego miłości, On sam zamieszkuje w nas, nasze życie staje się świątynią Boga, a Jego miłość nas oświeca, znajduje sobie miejsce w naszym sposobie myślenia i w naszych wyborach, do tego stopnia, że rozszerza się także na innych i przenika wszystkie sytuacje naszego życia.

Tak, bracia i siostry, to zamieszkiwanie Boga w nas jest właśnie darem Ducha Świętego, który bierze nas za rękę i sprawia, że doświadczamy – także w codziennym życiu – obecności i bliskości Boga, czyniąc nas Jego mieszkaniem. To piękne, że patrząc na nasze powołanie, na powierzone nam rzeczywistości i osoby, na obowiązki, które podejmujemy, na naszą posługę w Kościele, każdy z nas może z ufnością powiedzieć: chociaż jestem kruchy, Pan nie wstydzi się mojego człowieczeństwa, przeciwnie – przychodzi, aby zamieszkać we mnie. Towarzyszy mi swoim Duchem, oświeca mnie i czyni mnie narzędziem swojej miłości wobec innych, wobec społeczeństwa i wobec świata.

Umiłowani, na fundamencie tej obietnicy podążajmy w radości wiary, aby być świętym przybytkiem Pana. Starajmy się nieść Jego miłość wszędzie, pamiętając, że każda siostra i każdy brat jest mieszkaniem Boga, i że Jego obecność objawia się szczególnie w maluczkich, ubogich i cierpiących, wzywając nas do bycia wrażliwymi i współczującymi chrześcijanami.

Wszyscy powierzmy się wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny. Dzięki działaniu Ducha Świętego stała się Ona „Przybytkiem sławnym pobożności”, poświęconym Bogu. Razem z Nią i my możemy doświadczyć radości przyjęcia Pana oraz być znakiem i narzędziem Jego miłości.

/Papież Leon XIV/