Duchu Święty…
Miłości Ojca i Syna – Wielbimy Ciebie
Miłości Boga do ludzi – Wielbimy Ciebie
Miłości ludzi do Boga – Wielbimy Ciebie
Duchu Święty…
Natchnienie łaski Bożej – Wzywamy Cię
Natchnienie sumienia świata – Wzywamy Cię
Natchnienie modlitwy – Wzywamy Cię
Natchnienie dobrych uczynków – Wzywamy Cię
Dawco darów świętych – Wzywamy Cię
Oczyszczenie dusz – Wzywamy Cię
Oczyszczenie umysłów – Wzywamy Cię
Oczyszczenie uczuć – Wzywamy Cię
Oczyszczenie dobrych intencji – Wzywamy Cię
Przyczyno dobrych przemian – Wzywamy Cię
Przyczyno skruchy serdecznej – Wzywamy Cię
Źródło łez pokutnych – Wzywamy Cię
Źródło łez miłości – Wzywamy Cię
Źródło radości – Wzywamy Cię
Źródło dynamizmu chrześcijańskiego – Wzywamy Cię
Źródło powołań do służby Bożej – Wzywamy Cię
Duchu Święty…
Treści pięknego czynu – Napełnij nas
Treści pięknego słowa – Napełnij nas
Treści pięknego milczenia – Napełnij nas
Treści życia wewnętrznego – Napełnij nas
Treści ożywiająca – Napełnij nas
Treści lecząca – Napełnij nas
Mocy Męczenników – Napełnij nas
Płomieniu całopalenia – Napełnij nas
Huraganie miłości – Napełnij nas
Szkoło delikatnych uczuć – Napełnij nas
Duchu Święty…
który ożywiasz kościół – Uświęć nas
który dźwigasz świat do Boga – Uświęć nas
który rodzisz w nas świętość – Uświęć nas
który jesteś świętością samą – Uświęć nas
który budujesz Królestwo Boże – Uświęć nas
który stwarzasz nowy raj – Uświęć nas
który jesteś nad wiekami – Uświęć nas
który dopełniasz wieki – Uświęć nas
który jesteś szczęściem samym – Uświęć nas
który dajesz szczęście – Uświęć nas
Duchu Święty…
Tajemnico Miłości – Włącz nas w życie Trójcy Świętej.
/s. Pawła FSK, 1964 r./
Jezus zapowiada dar Ducha Świętego, składając tę wspaniałą obietnicę: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy”. W ten sposób, Jezus uwalnia uczniów od wszelkiej trwogi i obaw, i może im powiedzieć: „Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka”. Jeśli bowiem trwamy w Jego miłości, On sam zamieszkuje w nas, nasze życie staje się świątynią Boga, a Jego miłość nas oświeca, znajduje sobie miejsce w naszym sposobie myślenia i w naszych wyborach, do tego stopnia, że rozszerza się także na innych i przenika wszystkie sytuacje naszego życia.
Tak, bracia i siostry, to zamieszkiwanie Boga w nas jest właśnie darem Ducha Świętego, który bierze nas za rękę i sprawia, że doświadczamy – także w codziennym życiu – obecności i bliskości Boga, czyniąc nas Jego mieszkaniem. To piękne, że patrząc na nasze powołanie, na powierzone nam rzeczywistości i osoby, na obowiązki, które podejmujemy, na naszą posługę w Kościele, każdy z nas może z ufnością powiedzieć: chociaż jestem kruchy, Pan nie wstydzi się mojego człowieczeństwa, przeciwnie – przychodzi, aby zamieszkać we mnie. Towarzyszy mi swoim Duchem, oświeca mnie i czyni mnie narzędziem swojej miłości wobec innych, wobec społeczeństwa i wobec świata.
Umiłowani, na fundamencie tej obietnicy podążajmy w radości wiary, aby być świętym przybytkiem Pana. Starajmy się nieść Jego miłość wszędzie, pamiętając, że każda siostra i każdy brat jest mieszkaniem Boga, i że Jego obecność objawia się szczególnie w maluczkich, ubogich i cierpiących, wzywając nas do bycia wrażliwymi i współczującymi chrześcijanami.
Wszyscy powierzmy się wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny. Dzięki działaniu Ducha Świętego stała się Ona „Przybytkiem sławnym pobożności”, poświęconym Bogu. Razem z Nią i my możemy doświadczyć radości przyjęcia Pana oraz być znakiem i narzędziem Jego miłości.
/Papież Leon XIV/