Uroczystość Wszystkich Świętych rozpala w nas nadzieję połączenia się we wspólnocie z Nimi, pragnienie przebywania w Ich gronie. W gronie całej tej rzeszy chrześcijan, którzy osiągnęli stan zbawienia i przebywają w niebie, świętych dnia codziennego, świętych, którymi też mamy nadzieję być…

Z podniosłego nastroju uroczystości Wszystkich Świętych przechodzimy do Dnia Zadusznego, dnia w którym wspominamy wszystkich naszych drogich zmarłych. Z kolejnym rokiem uświadamiamy sobie, że coraz więcej spośród grona rodzinnego, znajomych, przyjaciół jest już po drugiej stronie, jest u Pana Boga. Tęsknimy za nimi, modlimy się za nich i żyjemy nadzieją spotkania…

Rozpoczynający się w kościele z początkiem listopada czas szczególnej pamięci w modlitwie o zmarłych uświadamia nam o tym najcenniejszym darze, jaki możemy ofiarować naszym zmarłym braciom i siostrom, a jest to dar odpustu.

Nawiedzając z modlitwą kościół lub kaplicę w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dniu Zadusznym, możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Ponadto wypełniając określone warunki, możemy uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie.

Warunki uzyskania odpustu zupełnego:

1. Wzbudzić intencję jego otrzymania.
2. Być w stanie łaski uświęcającej.
3. Wyzbyć się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.
4. Przyjąć w tym dniu Komunię Świętą.
5. Odnowić naszą jedność ze wspólnotą Kościoła poprzez odmówienie: “Ojcze nasz”, “Wierzę w Boga” oraz modlitwy w intencjach bliskich Ojcu Świętemu.

Rozróżnia się odpust zupełny – który uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w całości. Odpust cząstkowy – uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w części, jest oznaczany bez określania dni lub lat. Kryterium miary tego odpustu stanowi wysiłek i gorliwość, z jaką ktoś wykonuje dzieło obdarzone odpustem cząstkowym.

Odpust cząstkowy lub zupełny możemy ofiarować za zmarłego na sposób wstawiennictwa lub za siebie. Nie możemy uzyskać odpustu dla nikogo z żyjących, ponieważ każdy człowiek, dopóki żyje, sam jest w stanie dokonać przemiany swojego życia i wypełnić warunki wymagane do otrzymania odpustu.

Wszystko, co podejmujemy z myślą o zmarłych, powinniśmy zanurzać w odkupieńczej ofierze Chrystusa, bo tylko wtedy możemy ufać, że nasza modlitwa i ofiara będą dla nich pomocne. Kwiaty, znicze, troska o groby, są ważne, bo ocalają pamięć, przypominają o celu ludzkich dążeń, budują wspólnotę, “trzymają” rodzinę, dają poczucie przynależności i tożsamości. “Życie ludzkie zmienia się, ale się nie kończy” – słyszymy w prefacji podczas Mszy św. żałobnej. Wiara w “świętych obcowanie” stwarza jedyną w swoim rodzaju okazję, by pomóc naszym zmarłym w osiągnięciu pełni zbawienia. Najważniejsze są dary duchowe, które możemy im ofiarować, pokuta, dzięki której nie tylko zostanie skrócony czas cierpienia w czyśćcu, ale też dokona się nasze nawrócenie, a Wolą Bożą jest nasze uświęcenie. Uświęcamy się w najzwyklejszych okolicznościach życia. Bóg nas prowadzi. Jesteśmy w Jego szkole…