Siostry Franciszkanki Służebnice Krzyża służą Panu Jezusowi w niewidomych. Życie ich jest proste, zwyczajne, nawet pospolite. Podstawą jego jest wiara, nadzieja i miłość, przenikające wszystkie władze duszy i wszystkie dziedziny życia, prowadzące do najdalszej konsekwencji w praktycznym ich zastosowaniu. Cała doskonałość tego życia polega na przystosowywaniu się do warunków, okoliczności i zdarzeń, na przyjmowaniu ich w duchu wiary i na upatrywaniu w nich miłosiernej i wszechmocnej Opatrzności Bożej, przygotowującej duszy sposobność do zasługi i dającej jej łaski potrzebne do osiągnięcia stopnia doskonałości, do którego Bóg ją powołuje. Dusza oddana Bogu powinna z ręki Jego przenajświętszej przyjmować zarówno cierpienie, jak i pociechę, trud i odpoczynek, obracając wszystko na chwałę Bożą i na swój pożytek. Siostry Franciszkanki Służebnice Krzyża będą rozumiały ubóstwo jako poddanie się woli Bożej we wszystkim i jako zupełne wyrzeczenie się siebie. Nie będą pragnęły niczego prócz Boga i niczego nie będą się obawiały prócz grzechu. Ubóstwo będą nie tylko znosić, ale będą je kochać, przyjmując z pogodą wszystkie jego konsekwencje. Powinny szukać i kochać jedynie Boga, a w Nim bliźniego, nie zajmować się sobą, unikać okazji do grzechu, nie brać pokusy za grzech, nie trwożyć się i nie niepokoić, wierzyć mocno w potęgę łaski Bożej, dającej siły do zwalczenia pokusy, którą Bóg dopuszcza, dając sposobność do zasługi, w wątpliwościach radzić się przełożonych, w stosunkach z ludźmi być mądrą, roztropną, prostą i dobrą, mając jedynie na względzie chwałę Bożą i dobro dusz we wszystkim. Modlitwa i sakramenta święte, wyrzeczenie się siebie w niesieniu prostego, skromnego krzyża codziennego, ale niesienie go z pogodą, cierpliwością i wytrwałością, a nawet z radością i weselem, prowadzą do pełni życia Bożego, które jest celem całego Dzieła. Czerpiąc z tego źródła, duszą i ciałem, modlitwą i pracą przez cały ciąg życia oddają cześć Bogu, by Go kochać i wielbić kiedyś w nieskończonym i niewypowiedzianym szczęściu. Całe Dzieło opiera się na cnotach teologicznych. Toteż siostry promieniować powinny wkoło siebie. Moc płynąca z pełni tych cnót umacnia i pokrzepia wszystkich pozostających w ich otoczeniu i wszystkich stykających się z nimi. Wiara w opiekę i Opatrzność Bożą daje pokój i radość nawet w największych cierpieniach. Przykazania Boskie, przepisy Kościoła i cnoty kardynalne wskazują jasno drogę do Boga, a pełnienie uczynków miłosiernych zapewnia błogosławieństwo Boże.

Matka Elżbieta Czacka, Dyrektorium

***

Kapituła generalna w okresie swego trwania sprawuje najwyższą władzę w Zgromadzeniu. Jest świadectwem duchowej więzi i jedności Zgromadzenia. Powinna troszczyć się o coraz lepszą realizację Ewangelii i charyzmatu Zgromadzenia.

    z Konstytucji Zgromadzenia.

 

 

28 czerwca rozpoczęły się w Laskach obrady XII Kapituły Generalnej naszego Zgromadzenia.
Serdecznie prosimy o modlitwę za zgromadzone na obradach siostry delegatki, aby były otwarte na działanie Ducha Świętego. Módlcie się gorąco za całe nasze Zgromadzenie, o wierność Bogu i charyzmatowi Założycieli oraz dobre odczytanie „znaków czasu”.

Za każdy dar modlitwy z całego serca dziękujemy!