Abp Wojciech Polak  jest tegorocznym laureatem nagrody „Pontifici – Budowniczemu Mostów” przyznawanej za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich.

W kościele św. Marcina po Mszy św. sprawowanej o 17:30, już po raz dwunasty wręczono prestiżową nagrodę Pontifici 2017.

Nagroda „Pontifici” − ustanowiona przez warszawski Klub Inteligencji Katolickiej w 2006 roku z okazji 50-lecia Klubu. Przyznawana raz w roku 24 października (rocznica powstania Klubu). Przyznawana jest „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich.”

Nagroda ma postać statuetki, która przedstawia dwie twarze, odrębne, ale stanowiące całość, jak poszczególne kartki stanowią jedną książkę. Na odwrocie jest cytat z Genesis, w czterech językach (hebrajskim, grece, łacinie i polskim):
Nie wiem. Czy ja jestem opiekunem mojego brata?

Autorką projektu statuetki jest prof. Magdalena Szmidt-Góra.

Mszy św. przewodniczył i homilie wygłosił ks. Kardynał Kazimierz Nycz. Eucharystię wspólnie z metropolitą warszawskim oraz Prymasem Polski celebrowali: biskup pomocniczy warszawski Michał Janocha, biskup senior diecezji włocławskiej Bronisław Dembowski, ks. Andrzej Gałka, rektor kościoła św. Marcina i duszpasterz Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie oraz obecni na uroczystości kapłani.

Podczas wspólnej modlitwy obecni byli także przedstawiciele kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej oraz licznie zgromadzeni członkowie Klubu Inteligencji Katolickiej.

Prymas Polski otrzymał nagrodę „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich”. Jak podkreśliła w laudacji Marta Titaniec, kierownik działu projektów zagranicznych Caritas Polska, sekretarz Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego X i XI Zjazdu Gnieźnieńskiego, słowa i gesty abp. Wojciecha Polaka otwierają drzwi Kościoła w taki sposób, że mogą przez nie wejść, a nie muszą się przeciskać ci, którzy tego potrzebują.

„Upomina się on wyraźnie i odważnie o najważniejsze dzisiaj sprawy, często jako pierwszy, czasem jako jedyny hierarcha – mówiła Marta Titaniec. – Chce dla nas Kościoła, który służy nie samemu sobie, lecz jest wspólnotą otwartą dla wszystkich, zwłaszcza słabych, biednych, ubogich, poranionych i doświadczonych przez życie, co zaznaczył podczas niedawnej wizyty w Nowym Jorku. Chce Kościoła misyjnego, bardziej wychodzącego do ludzi, niż oczekującego, aż sami przyjdą. Mówi: oczekiwałbym, aby nasz Kościół był bardziej otwartym na wszystkich zagubionych i poszukujących. Winniśmy wyjść do tych, którzy już nie przychodzą”.

Dziękując abp Wojciech Polak powtórzył to, co powtarza wielokrotnie z odwagą i przekonaniem: „Przy dobrych stajemy się lepszymi, przy tych, którym mamy co przebaczać, stajemy się odważniejsi, przy tych, którym powinniśmy pomóc, stajemy się bardziej otwarci, a przy tych, z którymi dzielimy drogę, stajemy się jeszcze bardziej w nadziei. Dzisiaj dziękuję, że mogę dzielić z wami kawałek swojej drogi” – przyznał Prymas Polski.
Po zakończeniu uroczystości wręczenia Nagrody wszyscy udali się do klasztoru na krótką agapę.

***

Drogiemu Laureatowi składamy serdeczne gratulacje i dziękujemy za każdy „zbudowany most!”.

tekst-laudacji

Galeria z dzisiejszej Uroczystości.

 

 

 

 

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. więcej

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close